کنترل ناقص ۱ در زبان فارسی

پژوهش های زبان شناسیسال چهارم، شماره دوم، پاییز و زمستان 1391/2/ 1391/5/ 1391/8/ 67 - *1391تاریخ وصول: 25تاریخ اصلاحات: 26تاریخ پذیرش: 6صص 82استادیار زبان شناسی دانشگاه اصفهان[email protected]کنترل ناقص 1 در زبان فارسی*رضوان متولیانچکیدهدر این مقاله پس از ارائه ملاک هایی برای تمایز کنترل اجباری از کنترل غیر اجباری، ساخت کنترل ناقص در زبان فارسیبررسی می گردد و برخلاف نظر اکثر زبا نشناسان فارسی زبان، در ساخت کنترل ناقص در زبان فارسی برخی از معیارهایویلیامز مرجع ضمیر مستتر، رابطه سازه فرمانی بین مرجع و ضمیر مستتر و عدم حضور فاعل واژگانی در جمله پیرو الزامی نیستفرض کرداست و از سوی دیگر برخلاف کنترل غیراجباری در این نوع ساخت ها، کنترل از فاصله دور ( 1980 ) و کوستر ( 1984 ) برای تشخیص ساخت کنترل اجباری رعایت نم یشود از جمله در این نوع ساخت کنترلی(uniqueness) واحد بودن. با وجود این از آنجا که این موارد قابل تبیین هستند کنترل ناقص را می توان نوعی کنترل اجباری. مهمتر این که در کنترل ناقص در زبان فارسی، مقوله تهی در جایگاه فاعلی متمم دارای خوانشی از نوع باز(de-se) و تعبیربه خود (sloppy)از مقوله تهی امکا نپذیر نیست. بنابراین این نوع کنترل زیر (arbitrary control) و خوانش اختیاری (long distance control)گروهی از کنترل اجباری است.واژه های کلیدی: کنترل ناقص، کنترل اجباری ، کنترل غیر اجباری، ساخت افزایی